Podcast ‘De Onzichtbare Strijd’: Wat als het niet lukt? Dr. Pelckmans over onverklaarbare onvruchtbaarheid.
Wat als alles er goed uitziet… maar je toch niet zwanger wordt?
Je volgt netjes je cyclus. De testen zijn goed. Er lijkt niets mis. En toch blijft die zwangerschap uit. Dat is de realiteit voor zo’n 15% van de koppels met een kinderwens. Alles lijkt normaal, en toch lukt het niet. Die onverklaarbare onvruchtbaarheid, of liever: subfertiliteit, laat je achter met veel vragen en weinig antwoorden.
“Subfertiliteit betekent dat je verminderd vruchtbaar bent, maar niet onvruchtbaar,” zegt fertiliteitsspecialist Dr. Sofie Pelckmans, gespecialiseerd in de reproductieve geneeskunde. “Zwanger worden is moeilijker, maar zeker niet uitgesloten.”
Eerst uitsluiten, dan pas ‘onverklaard’
Vóór die diagnose gesteld wordt, doorloop je een uitgebreid onderzoek: van bloedanalyses en cyclusmonitoring tot een sperma-analyse en een controle van de baarmoeder en eileiders.
“We gebruiken de term ‘onverklaard’ pas als echt alles in orde lijkt, maar er toch geen zwangerschap volgt,” legt Dr. Pelckmans uit.
Soms zit het in kleine dingen die nét binnen de normale waarden vallen: een iets verminderde eicel- of spermakwaliteit, een nauwelijks zichtbare verkleving of hormonale nuance.
Welke behandelingen zijn er?
Bij onverklaarbare onvruchtbaarheid wordt meestal gestart met IUI (inseminatie) in combinatie met een lichte hormonale stimulatie. Als dat na een drietal pogingen niet tot resultaat leidt, wordt soms overgeschakeld op IVF.
“De slaagkans bij IUI ligt rond de 15 tot 20% per cyclus,” zegt Dr. Pelckmans. “Dat lijkt laag, maar is vergelijkbaar met de natuurlijke kans op bevruchting.”
IVF is intensiever, maar verhoogt de kans op zwangerschap – zeker bij vrouwen jonger dan 37.
Leeftijd telt, ook als je gezond leeft
De leeftijd van de vrouw blijft een cruciale factor. Je wordt geboren met al je eicellen, en zowel de hoeveelheid als de kwaliteit nemen met de jaren af.
“Hoe ouder de eicellen, hoe groter het risico op DNA-schade,” legt Dr. Pelckmans uit. “Dat kan een zwangerschap moeilijker maken, ook al lijkt alles ‘oké’.”
En hoe zit het met stress?
Hoewel moeilijk wetenschappelijk te meten, speelt ook stress vermoedelijk een rol.
“Tijdens de coronapauze, toen behandelingen stil lagen, zijn er koppels spontaan zwanger geworden,” vertelt Dr. Pelckmans. “Even loslaten kan soms helpen.”
Ook daarom wordt bij jonge vrouwen soms gekozen voor expectant management: nog even afwachten, in de wetenschap dat de kans op spontane zwangerschap niet nul is.
Wat kan je zelf doen?
Er zijn geen wondermiddelen. Maar een gezonde levensstijl helpt wél:
- Gezonde voeding
- Beweging
- Voldoende slaap
- Geen alcohol of tabak
- Blijven praten met je partner
En: laat je begeleiden, ook mentaal. Psychologische ondersteuning maakt het verschil.
Als het toch niet lukt
Soms komt het moment dat behandelingen niet aanslaan. Dan zijn er opties zoals eicel- of spermadonatie, of adoptie. Niet evident, wel waardevol.
“We begeleiden mensen in elke stap, maar beslissen doen zij zelf,” zegt Dr. Pelckmans. “Het is een traject vol hoop, teleurstelling en keuzes.”
Wat de uitkomst ook is: je hoeft dit niet alleen te doen. Er is hulp, steun en begeleiding – en soms komt geluk net op het moment dat je het niet meer verwacht.
Disclaimer
De in dit artikel vermelde cijfers zijn afkomstig uit uitspraken van de sprekers in onze podcasts. Ze weerspiegelen hun professionele ervaring en vervangen geen officiële wetenschappelijke gegevens.
2025-185/BENL, date of creation 08/2025